AI (Artificial Intelligence) lijkt wel een toverwoord, of eigenlijk twee, vandaag de dag. Ik zie het ook steeds meer in de aanbieders van de software die ik gebruik. De ene keer is het daadwerkelijk nuttig en maakt het dingen (veel sneller en beter) mogelijk, maar geregeld denk ik ook, toegevoegde waarde 0.0, dit is enkel om maar te roepen dat je als bedrijf iets met AI doet.

Maar het houdt me niet tegen om nieuwe technieken te proberen, te kijken wat ze kunnen toevoegen en of de eventuele kostprijs opweegt tegen het resultaat. Proberen past ook goed bij de spelende en lerende mens waarvoor niemand ooit te oud is.

Voor het ontwerp voor de verbouwing van een jaren ’30-stijl woning gebouwd in 2003 in Brandevoort heb ik een visualisatie gemaakt van de nieuwe achtergevel. Daar zal ik te zijner tijd wel meer van laten zien, mogen jullie nog even op wachten, opdrachtgevers gaan immers voor 😊

Om menselijke maat en schaal in mijn visualisaties toe te voegen plaats ik daar ook altijd één of meer mensfiguren in. Zoals je links ziet, die zijn wel eens wat ‘abstract’ om het 3d-model een beetje behapbaar te maken. Geeft niets, het doel heiligt de middelen.

En dan is daar AI. Met een paar klikken in Project Dream rolt daar ineens een fotografische meneer uit die verdacht veel lijkt op het figuurtje in het 3d-model. Zeker bij een fotomontage van de visualisatie als in dit geval draagt dit dan wel bij aan een gevoel van ‘werkelijkheid’ of ‘echtheid’.

Stiekem pleidooi om rustig en wat langer naar plaatjes en beelden te kijken. Kun je veel schoonheid(sfoutjes) zien en je verwonderen over de (on)werkelijkheid.